Zaman bu; durmak bilmez. Bebeğimde bu zamanın hızlı akışına bir yıl öncesi kapılmıştı. Bazen uykusuz, bazen mutsuz, zorlu, tamamen bebeğin zamanlamasıyla yaşanan günler ... Ama en önemlisi annelik duygusunun tarif edilmez heyecanı, yaşanılan müthiş bir haz, bebeğinin gülümsemesi... İşte her şeyi unutturuverdi. Bebeğimin anne demesi paha biçilemeyen, dünyada ki en değerli hazine. Anne olmak kadına verilmiş en büyük ayrıcalık ve işte burada kadın-erkek eşitliği tamamen son buluyor.
Derken bizim ilk yaş günümüzü kutlama vakti geldi. O kadar heyecanlıydım ki, hazırlıklara aylar önce başlamıştım. Kendimce planladım. Bebeğimin her şeyini kendim hazırlamıştım: tütü takımı, bandanası, hediyelik resimli sabunları, etiketler, süslemeler ve tabi en önemlisi pasta.
Bebeğimin ilk yaş günü pastasını kendim yapmıştım. Bunun bana vermiş olduğu mutluluk ve heyecan tarifsiz bir duyguydu. Şeker hamuru iyi ki var, işimi daha da kolaylaştırmıştı ve pasta bir anda çiftlik temasıyla süslendi.
Bu yılı karlı bir doğum günüydü bebeğim için. Bakalım seneye neler olacaktı, nasıl hazırlıklar bizleri bekliyordu, ne gibi sürprizler olacaktı? Bekleyelim ve görelim. (geç kalmış bir yazı oldu neredeyse üç ay kadar)
"Nice yıllara bebeğim, ömür boyu ailecek mutlu ve huzurlu bir hayat geçirmemiz en büyük duam. Kötü insanlar ve bütün çirkinlikler sende uzak olsun inşallah. Seni çok seviyoruz..."
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder