28 Mart 2016 Pazartesi

EYVAH ARZU UYUDU!

  Uykuyu sevmeyen bir bebeğiniz varsa eğer ve bu durum bebeğinizi kucağınıza aldığınız andan itibaren böyle ise üzülmeyin yalnız değilsiniz. Bizim evde de uykuya hayır diyen bir bebek var. Uykuyu çok seven bir anne olarak uykusuz geçen günler ve geceler haliyle beni zorluyor.
  Öğle uykuları bir saate uzandığında yaşadığım mutluluk tarifsiz. Tabi artık  2 yaşında minik prensesim, böylece günde bir kez öğle uykusu var. Neyseki  bir buçuk saat. Hadi annecim uyku vakti, cümlesini duyar duymaz ağlamaya başlıyor. Bu da başlıbaşına sorun haline geliyor. Laf aramızda 2 yaş sendromu bizde tam anlamıyla baş gösterdi. Sabredip beklemekten başka alternatifimiz yok. Arzu'nun sebepsiz ağlamaları ve itirazları hiçbir yöntemle son bulmuyor çünkü.
  Dün tüm Türkiye saatlerini bir saat ileri aldı. Haliyle herkes hemen uyum sağlayamadı. Buna Arzu'da dahil. Aslında uyku vakitleri normal halinde ilerliyor ama sabah kalkması ve gece uyuması karmakarışık oldu. Kendiliğinden uyudu kaldı. Evet çok mutluyum hiç zorluk çıkarmadan uyudu fakat çok kötü bir zamanda... İlk kez Arzu uyudu diye sevinemedim. Sanırım  gece de geç uyumak ister. Yeni saate alışması zaman alacak gibi.
  Bu saatler bir ileri bir geri şaşırtıyor bizim minikleri.


  

21 Ocak 2016 Perşembe

ARZU İKİ YAŞINDA


   Yıllara meydan okuyabilen kimse yoktur herhalde! 
  Bebeğim doğalı çoktan iki yıl olmuştu bile. Zaman nasıl geçecek, nasıl büyür diye düşünürken biz ikinci yaş günümüzü kutladık bile. Bebeğimin yoğun isteği üzerine bu yıl ki pastamız "Arı Maya" olacaktı. Tabi bebeği ister de annesi yapmaz mı? 😄 O kadar marifetli bir anne olamasam da arı maya benzeri arıları olan bir doğum günü pastası yapabilmeyi denemeye karar verdim. Sonuç Arzu için harikaydı. Pastayı gördüğü an gözlerinin içi güldü resmen: " Aaa arı maya." O zaman anladım ki pastadaki hedefi tutturmuşum. 


  Bu yıl şaşalı parti planları yoktu bizim evde. Sıradan ailecek kutlanacak bir doğum günü... Arzu'nun ikinci yaş gününü de kutladık. Tabi mumu kaç kez yaktık, Arzu kaç kez söndürdü bilemiyorum ama kız çocuklarını memnun etmek zormuş; yaşayarak öğreniyoruz. Hele ki konuşmaya başladıktan sonra hayatımız tamamen değişti. Mumu her üflediğinde: " İyi ki doğdun Arzu" demesi yok mu, insanın o an pastayı değil, Arzuyu yeme isteği doğuyor.
  Her yıl abartılı kutlamalar yapmamaya karar vermiştik Arzu'nun annesi ve babası olarak. Gösterişe alışmayan bir bebeğimiz olsun istiyoruz, sade bir hayatta büyüyen... Yoksa her yıl kutlamalarımıza yenilikler ekleyerek sonu gelmez hal alacak bu doğum günleri. Sonu gelmeyen büyük organizasyonlar, kostümler, hazırlanan ikramlar... Bebeklerimiz gibi masum olsun onlar için hazırlanan kutlamalar. 
   Sağlıkla, mutlu ve huzurlu büyüsün bebeklerimiz... 
not: pastanın tarifi ve lezzeti, anneliğin vermiş olduğu hazda gizli.